Te puedes a todo acostumbrar
Enrique Bunbury
Je kunt aan alles wennen
Een serenade voor de Maan
Het gemis van een tijd die voorbij is
Je hebt het misschien zonder het te willen in de prullenbak gegooid
En zonder echt te weten wat te doen, je helderheid
De pijn van wrok is als doornen
Ze prikken in de ziel, zonder genade
Zoals het vuur je wangen verbrandt
Zoals het leven dat eindigt aan de rand van de zee
De ochtenden zijn eindeloos
's Nachts kan je niet rusten
De moderne eisen
In eenzaamheid, in eenzaamheid
De pijn van het leven is immens
En iedereen heeft zijn mening
Wat zou ik kunnen toevoegen aan zoveel verwarring?
Je kunt aan alles wennen, zelfs aan het ergste
Je had duizend romans kunnen schrijven
De bewaker tussen het rogge, of iets beters
Nu zie je de dode uren voorbijgaan op de klok
En in je hoofd zweeft de schaduw van de pijn
De ochtenden zijn eindeloos
's Nachts kan je niet rusten
De moderne eisen
In eenzaamheid, in eenzaamheid
De pijn van het leven is immens
En iedereen heeft zijn mening
Wat zou ik kunnen toevoegen aan zoveel verwarring?
Je kunt aan alles wennen
De pijn van het leven is immens
En iedereen heeft zijn mening
Wat zou ik kunnen toevoegen aan zoveel verwarring?
Je kunt aan alles wennen, zelfs aan het ergste
