HASTA LA MUERTE (part. Ivan Cornejo)

Elke keer verdwaal ik in jouw blik
Als je naar mij kijkt met je honingogen
In werkelijkheid heb je me erg gehypnotiseerd
Ik wil je aanwezigheid elk moment voelen

Ik vraag je om mij stevig te omhelzen
Alleen jij en ik tot het einde, tot de dood
Jouw liefkozingen nemen mijn stress weg
Alleen jij begrijpt mij, daarom hou ik van je

En als je me kust, geeft dat me een gevoel
Wat kan ik je sterren verlagen
En in één keer ook de hele maan laten zakken

Ik kan er niet tegen om een dag zonder je gezicht te zijn
Ik ben erg geobsedeerd, zonder enige twijfel
Schatje, ik wil een heel leven delen

En daar ga je, kleintje
Compa Ivan, compa Pedro
En pure gewapende link

Ik geniet van elk moment met jou
Laat het klein zijn, laat het gewoon bij je zijn
Je verlicht al mijn zesde zintuigen
Het maakt mij niet uit wat er aan de buitenkant zit, van binnen is het een reden

Om altijd van je te blijven houden, mijn leven
Ik zal je mooie handjes niet loslaten
Al onze momenten zullen in mijn ziel blijven

Als je op een dag het gevoel hebt dat ik niet meer van je hou
Ik verzeker je: niemand vergelijkt
Je kussen, je liefkozingen, laat staan je blik