Abrazado a La Tristeza
Extrechinato Y Tú
Omarmd door de Verdriet
Ik ben de straat op gegaan, omarmd door het verdriet:
ik zag wat niemand ziet en het gaf me schaamte en pijn.
Eenzaamheid die zich hecht aan mijn ziel
in de zoete eenzaamheid van dit herfstveld.
Er zijn geen momenten van rust.
Pure rebellie van liefdes zonder liefde.
Pure illusies en pure conformismen
proberen de nostalgische geest op te tillen
van willen bij jou zijn en het nooit te zijn.
De troosteloze tranen die de kelen verstikken;
de gebogen ouderen: het lijkt alsof de aarde hen roept.
Je zult af en toe terugkomen naar deze gebarsten landen
en opnieuw zien wie je dronken liefheeft;
dronken van liefdes en vrijheden.
En ook van wijnen om je te vergeten. Dronken...
Het doet me pijn dat men moed in de strijd bewondert;
gelukkig maar dat woorden niet met geweren worden gedood.
En als er groeten en woorden komen
merk je misschien de hardheid van mijn stijl
proberend je in niets te kwetsen,
en in mijn eenzaamheid alleen mezelf te kwetsen.
De gerechtigheid is gearresteerd op bevel van hebzucht;
het geld dat je redt is hetzelfde dat je vermoordt.
En je zult ongetwijfeld de krachtige wederopstanding van de krijger zien
zonder angst voor wetten of nostalgieën
en je zult hem één keer en duizend keer zien vallen en weer opstaan,
met de pure vlag van zijn ras.
Eenzaamheid van verdrietige en pure liefdes,
eenzaamheid van liefdes en waanzin.
Geef me geen hoop meer: ik weet dat het allemaal leugens zijn;
zakken vol gaten om vreugde in te bewaren.
En je zult ongetwijfeld de krachtige wederopstanding van de krijger zien
zonder angst voor wetten of nostalgieën
en je zult hem één keer en duizend keer zien vallen en weer opstaan,
met de pure vlag van zijn ras.
Het doet me pijn dat men moed in de strijd bewondert;
gelukkig maar dat woorden niet met geweren worden gedood.
Eenzaamheid van verdrietige en pure liefdes,
eenzaamheid van liefdes en waanzin.
