Blaue Stunde
Faun
Blau uur
Op dat uur, toen ze me verschenen
stond de lucht stil en blauw
En door het schemerige, bleke licht omgeven
haar hoofd - versierd met de ochtenddauw
Wit als de maan waren de feeënachtige leden
een haar was als van goud gemaakt
En ik voelde angst, het uur eindigt weer
in de loop van de sterrenheldere nacht
Haar schoonheid waait door alle tijden
Haar rode mond zal me eeuwig begeleiden
Het uur ging, de schoonheid moest vluchten
haar beeld verdween in de ochtendgloren
Ik moet nu met de dagen verder trekken
maar zij blijft een oude, bekende droom
Sindsdien hoor ik haar zoete boodschap
in alle dingen wonderbaar
Ik denk stiekem nog aan het blauwe uur
en weet niet of het ooit echt was
