À Saint-Germain-des-Prés

Ik woon in Saint-Germain-des-Prés
En elke avond heb ik een afspraak
Met Verlaine
Die oude pierrot is niet veranderd
En om de guilledou te rennen
Bij de Seine
Vaak zijn we omringd
Door Apollinaire
Die komt rondhangen
Bij onze ellende
Het is dom, we wilden ons vermaken
Maar het is mislukt
We waren te blut

Kijk naar hen, al die schurken
Al die poëten van twee cent
En hun bleke huid
Kijk naar hen, al die bluten
Die doen alsof ze nooit
De week kunnen rondkomen
Ze zijn rijk om te sterven
Trouwens, ze sterven
Al die blutten met rijm
Dromen toch wel veel
Ze spreken Latijn
En hebben geen honger meer
In Saint-Germain-des-Prés

Als je langs de rue de l'Abbaye komt
Rue Saint-Benoît, rue Visconti
Bij de Seine
Kijk naar de man die glimlacht
Dat is Jean Racine of Valéry
Misschien Verlaine

Dan begrijp je,
Mensen van voorbijgang,
Waarom die grote bluten
Zo'n herrie maken
Het is dom
Je had erover na moeten denken
Laten we ze groeten
In Saint-Germain-des-Prés