Underwater Girl

Als je ademhaalt, is het laatste, dan is het gewoon
zinken in de zee die jouw ogen vullen
naar een toekomst zonder jou
het licht dat ik reikte, glijdt zachtjes door mijn vingers
het antwoord dat ik altijd dacht te vinden, is al lang verdwenen in twijfels

Als een aquarel die wiegt, is jouw gezicht zo ver weg
koud en mooi, zal ik het vergeten?
Het gevoel dat vervaagt, zoekt nog steeds naar jou
maar mijn vingertoppen en de golven zijn uiteindelijk van iemand anders geworden

Wat ik wil bevestigen, komt niet over
zelfs als ik alle woorden mooi verzamel, worden ze vies
de schaduw smelt weg en voor het eerst
begrijp ik de onmogelijkheid van deze wereld, zo overweldigend

Als een aquarel die wiegt, is jouw gezicht zo ver weg
koud en mooi, zo oneerlijk
de schaduw smelt weg en voor het eerst begrijp ik deze wereld
haar onmogelijkheid, zo overweldigend

Gelukkig, geen spijt, het maakt me niet meer uit
liefde, houden of niet, dat maakt me niet uit

Gelukkig, geen spijt, het maakt me niet meer uit
liefde, houden of niet, dat maakt me niet uit
Gelukkig, geen spijt, het maakt me niet meer uit
liefde, houden of niet, dat maakt me niet uit