La Robe Et L'Échelle

Je had je lichte jurk aan,
Ik de ladder tegen een kersenboom,
Jij wilde als eerste omhoog,
En daarna

Er zijn zoveel manieren,
Om dingen te zeggen zonder te praten,
En zoals je dat zo goed kon,
Heb je het gedaan

Een glimlach, een uitgestoken hand,
En door het spel van transparantie,
Die vruchten in de plooien van de stof,
Die wiegen

Het ging niet om hoog te klimmen,
Maar met de voeten op de eerste treden,
Voelde ik de mantel glijden,
Van de kindertijd

We hebben niets in marmer gegraveerd,
Maar ik geef toe dat ik er vaak aan denk,
Elke keer als ik hoor dat een boom,
Is gevallen

Een boom kan snel splijten,
Het hout heeft iemand vast verkocht,
Als hij wist hoeveel pijn ik had,
Om naar beneden te gaan

Trouwens, ben ik wel naar beneden gegaan,
Van al die spelletjes van transparantie,
Die vruchten in de plooien van de stoffen,
Die wiegen

Ik heb andere dingen gevonden om te doen,
En andere glimlachen om te kruisen,
Maar zo'n mooie lichtstraal,
Nooit

Met de snelheid waarmee de tijd verstrijkt,
Is het wonder dat niets het essentiële wist te wissen,
Alles vliegt weg in een lichte schaduw,
Behalve dit stukje koorts en honing

Alles is de ruimte in gevlogen,
De glimlach, de jurk, de boom, en de ladder,
Met de snelheid waarmee de tijd verstrijkt,
Niets, niets wist het essentiële te wissen

Ik heb andere dingen gevonden om te doen,
En andere glimlachen om te kruisen,
Maar zo'n mooie lichtstraal,
Nooit

En kijk, vanaf de grond waar we zijn,
Leven we onze levens als stervelingen,
Op zoek naar die deuren die leiden,
Naar de hemel