C'est Écrit
Francis Cabrel
Het is Geschreven
Ze zal je doen veranderen de loop van de wolken
Je plannen wegvegen, verouderen voor je tijd
Je zult haar honderd keer verliezen in de dampen van de havens
Het is geschreven
Ze komt gewond terug in de geuren van een ander
Je hoort jezelf schreeuwen: Laat de duivels haar meenemen
Ze wil dat je vergeeft en je zult vergeven
Het is geschreven
Ze verdwijnt niet uit je geheugen
Geen nacht, geen dag
Ze danst achter de nevels
En jij zoekt en je rent
Je zult bidden tot de uren dat niemand luistert
Je zult alle bars leegdrinken die ze op je pad zet
Je zult nachten doorbrengen met naar buiten kijken
Het is geschreven
Ze verdwijnt niet uit je geheugen
Geen nacht, geen dag
Ze danst achter de nevels
En jij zoekt en je rent
Maar er is geen liefde zonder verhaal
En je droomt en je droomt
Wat houdt ze van?
Wat wil ze?
En die schaduwen die ze om je ogen tekent
Wat houdt ze van?
Wat droomt ze?
Wie ziet ze?
En die touwen die ze om je armen wikkelt
Wat houdt ze van?
Ik zal je horen zeggen haar zuchten, haar kantjes
Als je er goed over nadenkt, is ze niet echt meer mooi
Je hebt al sterkere momenten meegemaakt
Sindsdien
Ze verdwijnt niet uit je geheugen
Geen nacht, geen dag
Ze danst achter de nevels
Je zoekt en je rent
Maar er is geen liefde zonder verhaal
Oh, je droomt en je droomt
Ze verdwijnt niet uit je geheugen
Ze danst achter de nevels
En ik heb hetzelfde verhaal meegemaakt
Sindsdien tel ik de dagen
Sindsdien tel ik de dagen
Sindsdien tel ik de dagen