Assis Sur Le Rebord Du Monde
Francis Cabrel
Zittend Op De Rand Van De Wereld
Als ik mijn geheugen goed heb
Zei God in een hoek van de hemel
Ik was begonnen aan een verhaal
Over een nieuwe planeet, helemaal blauw
Blauw, zodat men het niet verwart
Ik ga zitten op de rand van de wereld
Kijken wat de mensen ervan gemaakt hebben
Ik had er mensen van voorbijgangers neergezet
Ik had de kleuren gemengd
Ik had ze leren delen
Ze hadden het uit hun hoofd herhaald
"Altijd"! altijd in dezelfde cirkel
Ik ga zitten op de rand van de wereld
Kijken wat de mensen ervan gemaakt hebben
Ik herinner me dat ik tegen de mensen zei
Voor elk meisje een heuvel vol bloemen
Toen heb ik appelbomen geplant
Waar iedereen met volle teugen van heeft gebeten
En overal, overal diepe rivieren
Ik ga zitten op de rand van de wereld
Kijken wat de mensen ervan gemaakt hebben
Plots stopt de hele stad
Het schijnt dat de rivieren zijn gegroeid
De kinderen komen dichterbij, zijn bezorgd
En vragen "waarom al die geluiden?"
Zonder twijfel, God met zijn blonde baard
God die op de rand van de wereld zit
En huilt om te zien hoe het is geworden!
God die op de rand van de wereld zit
En huilt om te zien hoe het is geworden.
