La maison où j'ai grandi

Wanneer ik terugdenk aan mijn herinneringen
Zie ik het huis waar ik ben opgegroeid
Er komen zoveel dingen terug
Ik zie rozen in een tuin
Waar ooit bomen stonden, nu
Is de stad daar
En het huis, de bloemen die ik zo liefhad
Bestaan niet meer
Ze wisten te lachen, al mijn vrienden
Ze deelden zo goed mijn spelletjes
Maar alles moet eindigen in het leven
En ik moest gaan, met tranen in mijn ogen

Mijn vrienden vroegen me
Waarom huilen? En
De wereld verkennen is beter dan blijven
Je zult alle dingen vinden die hier
Niet te zien zijn
Een hele stad die 's nachts in slaap valt
In het licht
Toen ik deze plek van mijn kindertijd verliet
Wist ik al dat ik mijn hart daar achterliet
Al mijn vrienden, ja, benijdden mijn geluk
Maar ik denk nog steeds aan hun blijdschap
Aan de onbezorgdheid die hen deed lachen
En het lijkt alsof ik ze hoor zeggen
Ik kom op een dag terug, een mooie ochtend
Tussen jullie lachen
Ja, ik zal op een dag de eerste trein nemen
Van de herinnering

De tijd is voorbij en ik zie mezelf daar weer
Tevergeefs op zoek naar het huis dat ik zo liefhad
Waar zijn de stenen en waar zijn de rozen
Alle dingen waar ik aan hechtte?
Van hen en mijn vrienden is er geen spoor meer
Andere mensen, andere huizen hebben hun plaatsen ingenomen
Waar ooit bomen stonden, nu
Is de stad daar, en het huis, waar is het
Het huis waar ik ben opgegroeid?
Ik weet niet waar mijn huis is
Het huis waar ik ben opgegroeid
Waar is mijn huis?
Wie weet waar mijn huis is?
Mijn huis, waar is mijn huis?
Wie weet waar mijn huis is?