Ma Jeunesse Fout Le Camp

Mijn jeugd gaat verloren
Helemaal door een gedicht
Van de ene rijm naar de andere
Ze gaat met hangende armen
Mijn jeugd gaat verloren
Naar de dode fontein
En de wilgenknippers
Oogsten mijn twintig jaar
We gaan niet meer naar het bos
Het lied van de dichter
Het refrein van twee cent
De verzen van de fluit
Die we zongen in dromen
Voor de jongens van het feest
Ik vergeet zelfs de naam
Ik vergeet zelfs de naam
We gaan niet meer naar het bos
Zoeken naar de viooltjes
De regen valt vandaag
Die onze stappen uitwist
De kinderen hebben toch
Vol hoofd met liedjes
Maar ik ken ze niet
Maar ik ken ze niet
Mijn jeugd gaat verloren
Op een gitaarmelodie
Ze komt uit mijzelf
In stilte met langzame stappen
Mijn jeugd gaat verloren
Ze heeft de touwtjes doorgeknipt
Ze heeft in haar haren
De bloemen van mijn twintig jaar
We gaan niet meer naar het bos
Hier komt de herfst aan
Ik zal op de lente wachten
Terwijl ik de verveling afpluk
Hij komt niet meer terug
En als mijn hart huivert
Is het omdat de nacht valt
Is het omdat de nacht valt
We gaan niet meer naar het bos
We gaan niet meer samen
Mijn jeugd gaat verloren
Op het ritme van jouw stappen
Als je het toch wist
Hoeveel ze op jou lijkt
Maar je weet het niet
Maar je weet het niet