Maintenant Je Sais

Toen ik een kind was, zo groot als drie appels
Ik zei heel luid dat ik een man moest zijn
Ik zei: ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik weet het
Het was het begin, het was lente
Maar toen ik 18 werd
Ik zei: ik weet het, dat is het, deze keer weet ik het
En vandaag, de dagen waarop ik terugkijk

Ik kijk naar de aarde waar ik nog 100 stappen heb gezet
En ik weet nog steeds niet hoe het werkt!
Rond mijn 25e wist ik alles: liefde, rozen, het leven, geld
Ja, liefde! Ik was helemaal rondgegaan!
En gelukkig, als vrienden
Ik had niet al mijn brood opgegeten
Halverwege mijn leven leerde ik opnieuw

Wat ik heb geleerd, kan in drie, vier woorden worden samengevat
De dag dat iemand van je houdt, is het prachtig weer
Beter kan ik het niet zeggen: het is prachtig weer!
Dit is nog steeds wat mij verbaast in het leven
Ik die in de herfst van mijn leven ben
We vergeten zoveel avonden van verdriet

Maar nooit een ochtend van tederheid!
Mijn hele jeugd wilde ik zeggen dat ik het wist
Alleen, hoe meer ik zocht, en hoe minder ik wist
Er staan 60 slagen op de klok
Ik sta nog steeds voor mijn raam, ik kijk, en ik vraag me af?

Nu weet ik het, ik weet dat je het nooit weet!
Leven, liefde, geld, vrienden en rozen
We kennen nooit het geluid of de kleur van dingen
Dat is alles wat ik weet!
Maar dat weet ik!