La Luna
Galvan Real
De Maan
Het is zo onvermijdelijk om aan ons te denken
Het is zo onherstelbaar, deze pijn die ik heb
Die je kunt verhelpen, met slechts één kus
Maar dat herstelt geen gebroken hart
Je hebt zo'n slechte gewoonte
Om niet meer te zijn wie je was
Om bij mij of iemand anders te zijn
Maar zeg het me gewoon
Je hebt zo'n slechte gewoonte
Er is zoveel vuur in mijn bed
Dat is blijven hangen in de herinnering
Verstrengeld in jouw huid
En soms sliep ik, naast de Maan
In de dekens van het vuur
Om me te vergeten van jouw liefde
En nu zeg je dat het je geen pijn meer doet
Dat het je geen pijn doet om me te zien vallen
Alles wat je verkocht hebt
Om daarna spijt te hebben
En nu dit vuur dat je van binnen verbrandt
En dit vuur dat je verbrandt, schat
En dit vuur dat je van binnen verbrandt
Wil ik niet meer
En soms sliep ik, naast de Maan
In de dekens van het vuur
Om me te vergeten van jouw liefde
Ik stapte in een vliegtuig dat rechtstreeks naar rijkdom gaat
Rijk van hart heb ik meer dan honderd
Jij wilt materieel, maar dat is te klein voor je
Wat rijk, hoe ik je herken
Na zoveel tijd, zeg je nu dat je het huis verlaat
En dat alles wat ik je gaf je te boven gaat
Maar kijk, ik laat me door geen enkele bedreiging afschrikken
En als je het wilt proberen, faal je
Ga weg uit mijn buurt, want als je komt, doen ze me pijn
Jou dichtbij hebben is een veroordeling
Ik kan je niet, ik wil je niet zien
En soms sliep ik onder deze koude nacht
De Maan werd mijn vriend
En ik kan haar niet vergeten
Ook al blijft haar vreugde bij me
Zelfs de hemel wil blijven
Het is zo onvermijdelijk om aan ons te denken
Het is zo onherstelbaar, deze pijn die ik heb
Die je kunt verhelpen, met slechts één kus
Maar dat herstelt geen gebroken hart
En soms kijk ik naar haar en komt ze niet
En soms kijkt ze naar me en komt ze niet
Maar ze weet dat het niets waard is
Ze begrijpt geen redenen
En soms sliep ik, naast de Maan
In de dekens van het vuur
Om me te vergeten van jouw liefde
