Il y avait un jardin

Er was een tuin die we de aarde noemden
Hij straalde in de zon als een verboden vrucht
Nee, het was geen paradijs en geen hel
En niets wat we al eerder zagen of hoorden

Er was een tuin, een huis vol bomen
Met een bed van mos om de liefde te bedrijven
En een klein beekje dat zonder golfjes stroomde
Kwam ons verfrissen en vervolgde zijn loop.

Er was een tuin zo groot als een vallei
We konden er in alle seizoenen van eten
Op de brandende aarde of op het bevroren gras
En bloemen ontdekken die geen naam hadden.

Er was een tuin die we de aarde noemden
Hij was groot genoeg voor duizenden kinderen
Hij werd ooit bewoond door onze grootouders
Die hem zelf van hun grootouders kregen.

Waar is die tuin waar we geboren hadden kunnen worden
Waar we onbezorgd en naakt hadden kunnen leven,
Waar is dat huis met alle deuren open
Dat ik nog steeds zoek en niet meer kan vinden.