Dove Sei

Zonder jou lijkt de tijd te kruipen
Langzamer dan normaal
Zonder jou een ander bellen
Lijkt me echt iets heel doms
Wat een nutteloos leven zonder jou
Ik drink, rook en eet dan hapjes van kleine tranen
Ik ben een arme duivel geworden als ik erover nadenk
En als ik in de spiegel kijk
Lijk ik in een oogwenk ouder
Wie weet of ik gek word
Je kunt ook van het balkon afspringen
De deur een flinke schop geven
Maar voel je dezelfde pijn niet
Die smaak van de dood in je hart
Als jij er niet bent
Waar ben je
Verdoemde stuk ster
Bij het vallen raakte je mijn hart
Weet je dat?

Waar ben je
Zonder jou in het leven
Misschien waren de anderen genoeg
Om te overleven

Waar ben je
Als je een mirage was
De liefde bel zou in een oogwenk barsten
En dan?

Zonder jou gaf ik mezelf weg in bed
Op het moment dat iemand me verlangde
Ik kon zo leven
Zonder jou begon ik te zien
Dat liefde iets cynisch is
De onverschilligheid is de kleren
Die ik elke avond meestal aantrek
Ik heb bijna zin om
De laatste vlam van mijn ziel uit te blazen
Maar dan wordt God boos
Mijn koorts blijft stijgen
Wat een pijn voel ik in mijn hart
Ik ben bang, ik wil niet doodgaan
Ik ben gewoon een lafaard in de liefde
Die van jou leeft

Waar ben je
Verdoemde stuk ster
Bij het vallen raakte je mijn hart
Weet je dat?

Waar ben je
Zonder jou in het leven
Misschien waren de anderen genoeg
Om te overleven

Waar ben je
Als je een mirage was
De liefde bel zou in een oogwenk barsten
En dan?

Zonder jou gaf ik mezelf weg in bed
Op het moment dat iemand me verlangde
Ik kon zo leven