Notte Senza Luna

Nacht, eenzame nacht
verwar je me met de sterren
nacht van wie zoals ik nooit stilzit
nacht zonder maan

Zwarte nacht streelt me
ik ben niet bang om erin te lopen
nacht, begeleid me nogmaals
gedragen door dromen

Wanhopig is een verre zang
wanhopig is de nacht in de winter
die ons hoog verrast
vervaagt in de handen dit gevoel
heeft de zwarte ogen van kolen
die goed op het hart mikken
en je nooit loslaten
wanhopig is een verre zang
wanhopig is de nacht in de winter
die ons hoog verrast
vervaagt in de handen dit gevoel
heeft de zwarte ogen van kolen
die goed op het hart mikken
en je nooit loslaten

Met de wolken de nacht
bloemen van wit meel
en als een ster soms valt
is het als pleister op de lucht

Onder, iets lager zijn wij
tussen het gaan en het worden
dat bang is om te sterven
bijna vrije mensen

**Wanhopig is een verre zang
wanhopig is de nacht in de winter