Vorrei

Ik zou willen kennismaken met de geur van jouw land,
wandelen van huis naar jouw tuin,
ademen in de lucht van zout en braakland,
de aroma's van jouw salie en rozemarijn.
Ik zou willen dat alle ouderen me groeten
pratend met mij over de tijd en de dagen die voorbij zijn,
ik zou willen dat al jouw vrienden met me praten,
alsof we altijd al vrienden zijn geweest.
Ik zou willen de stenen, de straten, de deuren ontmoeten
en de plukjes muurpeper die aan de muren hangen,
de strepen van slakken in hun schelpen,
begrijpen alle blikken achter de luiken.

En ik zou het willen
want ik ben niet wie ik ben als jij er niet bent
en ik blijf alleen met mijn gedachten en ik...

Ik zou altijd alleen met jou willen reizen,
ontdekken wat er te ontdekken valt,
om je te vertellen en dan zelf verteld te worden
de betekenis van een somberheid en jouw vreugde;
ik zou willen terugkeren naar de plekken waar ik ben geweest,
je uitleggen hoe alles zo anders is geworden
en om van jou uitgelegd te krijgen wat er veranderd is
en welke nieuwe smaak het universum heeft.
Weer Istanbul of Barcelona zien
of de zee van een afgelegen Cubaanse strand
of een greppel van de Apennijnen waar weerklinkt
tussen de bomen een gebruikte en eenvoudige noordenwind.

En ik zou het willen
want ik ben niet wie ik ben als jij er niet bent
en ik blijf alleen met mijn gedachten en ik...

Ik zou voor altijd op één plek willen blijven
een luisteren naar de klank van jouw spreken
en verbaasd kijken naar de sprong, de gratie, de vlucht
impliciet in jouw eenvoudige manier van lopen
en in stilte blijven bij de klank van jouw stem
of praten, praten, praten, tegen me aanpraten
dat ik de tijd vergeet die te snel gaat
of verstoppen in twee onbenulligheden dat ik ontroerd ben.
Ik zou willen zingen het lied van jouw handen,
met jou een eeuwig verboden spel spelen
dat vandaag vandaag blijft zonder morgen
of morgen zich naar het oneindige kan uitstrekken.

En ik zou het willen
want ik ben niet wie ik ben als jij er niet bent
en ik blijf alleen met mijn gedachten en ik...