Venezuela Llora

Venezuela huilt, haar kinderen doden elkaar...
Venezuela huilt, we zijn haar aan het desintegreren...

EH YO!.. Ik voel me zo verdrietig om deze situatie,
alles wat er gebeurt, raakt mijn natie aan.
Hoor wat er in mijn ziel leeft, hier heb ik je gebracht,
aar waar ik nu ben, is er niemand die me naar beneden haalt.
Kijk waar je bent, waar ik ooit was, maar onthoud
wie beneden is, stijgt ooit weer op! Boven, hoger, waar je geest
inspiratie divine voorstelt, de adrenaline stijgt...

Er is een beweging, culturen en toevluchtsoorden.
Er is ook jaloezie, de wrede en vuile kant.
Dit land heeft zoveel te bieden, het verdient dat in dit
moment niemand weggaat.
Elke dag dat ik stilsta, denk ik aan mijn land,
vergeet niet dat jij, net als ik, hier geboren bent, dus waarom doen alsof?
Waarom mishandel je het? Het vervuilend, het bevuilend, jij
ziet niet dat vechten, stelen en doden het altijd verstikt!
Nu zijn alle rollen in dit moment omgedraaid,
degenen die goed moeten doen, doen nu kwaad en zijn nog verder verdorven.
Elke broer verlaat zijn zus als iets leuks,
iedere kleine jongen steekt je neer alsof je niet veel hebt geleefd.
Er is geen respect, dit is Rode Zone, altijd,
en nu huilt Venezuela om onze schuld!...

Venezuela huilt, haar kinderen doden elkaar,
Venezuela huilt, we zijn haar aan het desintegreren...

In werkelijkheid ben ik geen heilige, maar ik lijd om wat er gebeurt,
ik begrijp niet waarom er zoveel dood is, of waar ze op baseren.
Zoveel kinderen zonder familie die vechten tegen het leven,
proberen te overleven, maar behandeld als speeksel!
Medelijden met hen hebben helpt echt niets, noch hen
in hun verbrandde leven te verguizen.
De werkloosheid neemt toe, de hebzucht, de honger! De zee die ooit
blauw was, is nu rood van het bloed, al het bloed dat vergoten is door onschuldige mensen,
de dood wordt iets gewoons en alledaags.
De omgeving is koud, de menselijke warmte gaat verloren.
Het kwaad van de moeder voor haar kinderen, en ze doden elkaar als broers,
de politie is een crimineel, de crimineel is politie! We zijn gevangen
hier, er is geen uitweg meer, als iemand je niet mag, vermoordt hij je zonder genade,
de weg heeft geen uren, het is een moordenaar zonder wreedheid...

Venezuela was in rouw op 15 december, de natuur heeft
veel huizen en mensen verwoest, maar we hebben bewezen
dat we vooruit kunnen komen, we waren broeders in dat moment,
nu laten we stralen als diamanten!

Venezuela huilt, haar kinderen doden elkaar...
Venezuela huilt, we zijn haar aan het desintegreren...

Guerrila Seca doet een oproep, hier vechten we voor
Venezuela, laten we doorgaan, laten we vooruitgaan, want in werkelijkheid
kunnen we, laten we niet toestaan dat Venezuela sterft en uit onze handen glipt..
Guerrila Seca vanuit het hart........