Fate (나는 아픈 건 딱 질색이니까)

Vandaag weer met een broodje in mijn mond
Begin ik de dag weer zoals altijd
De hele dag met een iced americano in mijn hand
Ik ben doodmoe

In de metro, heb ik deze scène gisteren gedroomd?
Oh ja, elke dag weer, ik loop er gewoon voorbij, oh, oh

In dit drukke leven, op zo'n gewone dag
Zie ik haar gewoon staan

De rustige lucht valt in duigen
En mijn donkere blik wordt rood
Het lijkt alsof ik iets vergeten ben
Ik heb het gevoel dat ik zomaar ga huilen
Het lijkt beter om gewoon door te gaan
Want ik haat het om na te denken

De geest die ik met cafeïne heb vastgehouden, is weg
De hele dag voel ik me misselijk van de stress
Zelfs als het avond is, vergeet ik mijn honger
Raar hè, maar weet je wat?

Bij de eerste blik, wat moet ik zeggen, mis ik haar?
Ik vind het ook grappig, weet je?

De rustige lucht valt in duigen
En mijn donkere blik wordt rood
Het lijkt alsof ik iets vergeten ben
Ik heb het gevoel dat ik zomaar ga huilen
Het lijkt beter om gewoon door te gaan
Want ik haat het om na te denken

Iemand die me al lang kent
Met een treurig gezicht, oh-oh
Herinneringen zonder sporen
Misschien in het verleden, de toekomst, een andere dimensie, een wereld
Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht

De rustige lucht valt in duigen
En mijn donkere blik wordt rood
Het lijkt alsof ik het weer mis
Ik heb het gevoel dat ik zomaar ga huilen
Het lijkt beter om gewoon door te gaan
Want ik haat het om na te denken

Nee, het lijkt beter om gewoon door te gaan
Want ik haat het om pijn te hebben.