..Ad Astra

Hoeveel stappen zet je
Precies zoals ik
Zonder ooit te geven
Antwoorden op het onzichtbare
Antwoorden op het onzichtbare
Iets verbindt ons, zie je dat niet?
We zijn miljoenen atomen en verlangens
We knallen als bliksemschichten bij zonsondergang
En wie weet waarom we op de wereld zijn gekomen
De druppels als messen op de huid
De regen zal echter nooit de sterren doven
Toon me al je sneden, je zwakheden
Want ik weet dat, diep van binnen, ze hetzelfde zijn
De mijne, de jouwe, de zijne, met dezelfde angsten
De weg weet niemand
Hoeveel stappen zet je
Precies zoals ik
Zonder ooit te geven
Antwoorden op het onzichtbare
Zonder ooit te geven
Antwoorden op het onzichtbare
Antwoorden op het onzichtbare
Je blijft rekenen en richten
Het leven is alles wat je niet van tevoren denkt
Een verrassing, halverwege zonder een plan
Uiteindelijk hebben mensen zoals wij nooit rust
Ze raken de schaduw aan voor het licht
Zoals kinderen stellen ze vragen
Opzij gezet, zelfveroordelingen
Alles smelt, alles smelt, alles smelt

Onze zonden zal iemand vergeven
Via moeilijkheden naar de sterren
Slechts een handvol sterren in de zak
Via moeilijkheden naar de sterren
Een sprongetje, jij en ik
Via moeilijkheden naar de sterren
Slechts een handvol sterren in de zak
Via moeilijkheden naar de sterren
De twijfel en het antwoord
Via moeilijkheden naar de sterren
Slechts een handvol sterren in de zak
Via moeilijkheden naar de sterren
Een sprongetje, jij en ik
Via moeilijkheden naar de sterren
Slechts een handvol sterren in de zak
Via moeilijkheden naar de sterren
De twijfel en het antwoord
De twijfel en het antwoord
Via moeilijkheden naar de sterren