Turnedo (part. Xoel Lopez)

Van hier, vanuit mijn huis
Zie ik het lege strand
Het was al zo een paar dagen
Nu is het vol met regen

En jij daar, zonder paraplu
Zonder je kleren, aan het wandelen
Als een middag in juli
Maar met kou en donder

Wat verwacht je eigenlijk?
Dat ik je kijk en je droog maak
Dat ik je zie en bij je blijf
Samen de maan bewonderen

De maan, jij en ik vol verwachting
Op een komeet die voorbij komt
Of een vliegende schotel die daalt

En het strand huilt en huilt
En vanuit mijn huis, roep ik
Dat hoewel ik aan je knuffel denk
Dat hoewel ik aan je wil gaan

De dokter raadt me aan
Dat ik mijn jas niet uittrek
Dat ik niet meer bij je ben
En ik kan niet ontkennen

Want, die gast ben ik zelf
Ik studeerde terwijl je sliep
En ik herhaal de lessen
Een voor een, elke dag

Ik kan je geen advies geven
Het is al zwaar wat ik meedraag
Laten we de lucht zijn gang laten gaan
En elkaar vaarwel zeggen

Ook al blijf je zuchten
Om iets dat niet waar was
Dat zeggen ze me in de kroegen
Het is iets wat je van binnen draagt

Dat je niet wilt dat men je liefheeft
Je wilt alleen dat men je omarmt
En je publiceert dat ik niet had
De moed om te blijven

Ik heb al je foto's kapotgemaakt
Jij blijft me maar bellen
Wie heeft niet de moed
Om weg te gaan?

Wie heeft niet de moed om weg te gaan?
Wie heeft niet de moed om weg te gaan?
Wie blijft liever en houdt vol?
Weggaan en volhouden