熱異常 (Heat Abnormal)

‘Doodlopende variabelen herhalen
De hitte die voortkomt uit het tellen
Zonder bestemming om naartoe te sturen
Schrijf ik mijn treurige monologen op

Als een bliksemflits
Mengt de angst zich met mijn bloed
Achter de dichte rook van de deeltjes
Volgt een zwarte zeis me op de voet
Ook al wis ik het, ook al wis ik het
Ook al wis ik het, ook al wis ik het
Ook al wis ik het, ook al wis ik het
Ook al wis ik het, ook al wis ik het
Het verdwijnt niet
Mijn keel is al lang verwoest
De schreeuw die ik deed, vormt geen rij meer
Op de relaxstoel
Lacht de verrotte halve maan
Alweer
Het is zo dichtbij, het is zo dichtbij
Het is zo dichtbij, het is zo dichtbij
Het is zo dichtbij, het is zo dichtbij
Het is zo dichtbij, het is zo dichtbij
Er komt iets aan

Na luid te hebben gehuild
Steken mensen de vlag van redding in brand
Kussen de collectie
En de skeletten die zich overgeven in de kist
Weer
Het is niet goed, het is niet goed
Het is niet goed, het is niet goed
Het is niet goed, het is niet goed
Het is niet goed, het is niet goed
Flonkerend fluisterde ik
Als er een utopie was waar iedereen
Geredd zou worden
Zouden de volwassenen die in koor spraken
In de boot zijn gestapt die ontplofte
De zwarte sterren, de zwarte sterren
De zwarte sterren, de zwarte sterren
De zwarte sterren, de zwarte sterren
De zwarte sterren, de zwarte sterren
Kijken naar hen

De flits die huilt steekt in mijn ogen
De afscheidsbel klinkt
De geschiedenis die God heeft gemaakt
Smaakt naar zand in de antwoorden die het bindt
Doodlopende variabelen herhalen
De hitte die voortkomt uit het tellen
Vraag ik aan de sterren
Die de kleur hebben van iemands heldere ogen

De flits die huilt steekt in mijn ogen
De afscheidsbel klinkt
De geschiedenis die God heeft gemaakt
Smaakt naar zand in de antwoorden die het bindt
Doodlopende variabelen herhalen
De hitte die voortkomt uit het tellen
Vraag ik aan de sterren
Die de kleur hebben van iemands heldere ogen

Doodlopende variabelen herhalen
De hitte die voortkomt uit het tellen
Zonder bestemming om naartoe te sturen
Schrijf ik mijn treurige monologen op

Doodlopende variabelen herhalen
De hitte die voortkomt uit het tellen
Zonder bestemming om naartoe te sturen
Schrijf ik mijn treurige monologen op

Als we elkaars handen vasthouden
En van elkaar houden
Doden we eindelijk de dromen die niet uitkwamen
De restanten van mijn gedachten
In het centrum daarvan is er een hitte-abnormaal
Dit is geen realiteit
Dit is het niet
Dit is geen realiteit
Dit is het niet
Dit is geen realiteit
Dit is het niet
Dit is geen realiteit
Dit is het niet
Ik kan het niet aan
Mijn keel is al lang verwoest
De schreeuw die ik deed, vormt geen rij meer
Op de relaxstoel
Lacht de verrotte halve maan
Alweer
Het is zo dichtbij, het is zo dichtbij
Het is zo dichtbij, het is zo dichtbij
Het is zo dichtbij, het is zo dichtbij
Het is zo dichtbij, het is zo dichtbij
Er komt iets aan’