Diphylleia Grayi (Skeleton Flower)

Je wordt vanzelf een transparante bloem
Tussen ons worden de bloemblaadjes vochtig en zacht
Transparant, maar je verdwijnt niet
Als je niet zichtbaar bent, doet het pijn, maar het gaat niet weg
Zelfs als ik het weet, kan ik het niet vasthouden
Het doet zo'n pijn, als ik bijna doodga
Drenkt in mijn tranen
Mijn voor de hand liggende fouten zie ik nu niet meer

Ah, je wiegt in de wind
Ah, je gaat vanzelf in de dauw

Bloemblaadje, zo dichtbij, je bedriegt me met je sterke
Geurtje, zodat ik je niet kan vinden
Je sluit me op in de kamer van de eeuwigheid
En lacht vals met je stralende witte glimlach

Ah, je wiegt in de wind
Ah, je gaat vanzelf in de dauw

Na verloop van tijd zullen de bloemblaadjes
Vergeten herinneringen transparant worden en afkoelen

Ah, je wiegt in de verdriet
Ah, je gaat vanzelf in de tranen

De tijd verstrijkt
De tijd verstrijkt
De tijd verstrijkt
De tijd verstrijkt
De tijd verstrijkt
De tijd verstrijkt