Petra Narcisa

Op 10 februari herinner ik me de frisse, belovende middag
De frisse, belovende middag
En op de rug van de lagunazo kwam ik fluitend zonder haast
Met de stijgbeugels brekende de toppen van altamisa

Rond een uur of zes zo'n beetje, kwam ik aan bij de stallen
Ik kwam aan bij de stallen
Er was een beroemde dans in de herberg, de cocuiza
Vanuit een hoek van de zaal kwam er een joropo met de bries

Ik stapte af van de lagunazo en zette de cotiza vast
En met een enkele blik heb ik een lichte controle gedaan
Ik heb een lichte controle gedaan
De kruik in een hoek, de lamp op de plank

Een kaarsenstandaard in de binnenplaats en een jongen die deze aanstookt
De geur van gegrild vlees, gekruid met hout en takken
De vlam danst blij en de rook stijgt naar de lucht
En de rook stijgt naar de lucht

Ik was hopeloos verliefd op Petra Narcisa
De bloem van deze buurt en de dochter van de guisa

Bruin met gestreepte ogen, met een zwart en glad haar
Een gezicht met mooie lijnen die me aankijkt en zich verlegen voelt

Met een anjer op de lippen en een witte lelie in de lach
Een timide jonge vrouw, mooi maar heel ontglippend
Van diegenen die je ontglippen door de mouw van je shirt

Net om middernacht, wanneer de dans intens wordt
Wanneer de dans intens wordt
Voelden mijn voeten de muziek, mijn geest improviseert alleen
De liefde kwam vanuit mijn ziel met een precieze regel

En had het niet zo van harte geweest, zou mijn hart verbrand zijn
Mijn hart zou verbrand zijn
Ik zei, Petra, voor jou vergaat mijn hart
De betovering die je hebt, schokt me en hypnoseert me

Het schudt me tegen de grond, sleept me mee en maakt me nutteloos
Als ik over de savanne loop, zie ik je in mijn herinnering
Ik zie je in mijn herinnering
Die in de wolken waait met een zachte glimlach

Die mijn ziel laat trillen en me verlamt als ik je zie
Verlangend naar je adem die me opheft en versterkt
En je weet dat de liefde stil komt en niet waarschuwt
Het komt stil en waarschuwt niet

Zelfs San Antonio vroeg ik vorige week in de mis
Dat je mijn compagnon wordt met een zieke devotie
Toen de muziek stopte, kwam de mestiza dichterbij
Met een kom vol gegrild vlees en chorizo

Met gegrild vlees en chorizo
En bij het voelen van je ademhaling, voelde ik als een schok
Dat me nog steeds martelt alleen al om het te vertellen
Ze zei, spreek af met de zwarte María Luisa

Ik praatte met de zwarte en even later maakten we de afspraak helder
Onder de vuile lucht van de dag, onder een koperen dageraad
Ik zette je op mijn lagunazo en verdwaalde in een stofwolk
En zo nam ik je mee op de vlucht, de woensdag van Aswoensdag