Caruso

Waar de zee glinstert,
En de wind hard waait
Op een oud terras
Voor de baai van Sorrento
Een man omarmt een meisje,
Nadat ze had gehuild
Dan klaart zijn stem op,
En begint het zingen opnieuw.

Ik hou heel veel van je
Maar zoveel, zoveel van je weet je
En het is een keten nu
Die het bloed in je aderen laat stromen, weet je

Hij zag de lichten in de zee,
Dacht aan de nachten daar in Amerika
Maar het waren alleen de lampen
In de witte spoortjes van een schroef
Hij voelde de pijn in de muziek,
Stond op van de piano
Maar toen hij de maan uit een wolk zag komen
Leek de dood ook zoeter voor hem
Hij keek in de ogen van het meisje,
Die ogen groen als de zee
Toen kwam er plots een traan,
En hij dacht dat hij zou verdrinken.

Ik hou heel veel van je
Maar zoveel, zoveel van je weet je
En het is een keten nu
Die het bloed in je aderen laat stromen, weet je

De kracht van de lyriek,
Waar elk drama een leugen is
Die met een beetje make-up en met mimiek
Je kunt veranderen in iemand anders
Maar twee ogen die je aankijken
Zo dichtbij en echt
Laten je de woorden vergeten,
Verwarren je gedachten
Zo wordt alles klein,
Ook de nachten daar in Amerika
Je draait je om en ziet je leven
Als de spoortjes van een schroef
Maar ja, het is het leven dat eindigt,
Maar hij dacht er niet veel aan
Sterker nog, hij voelde zich al gelukkig,
En begon zijn zang opnieuw.