ロストワンの号哭 (Lost One's Weeping)

Een wantrouwen van een paar centimeter
Steekt uiteindelijk de aderen door
Zieke liefde komt naar buiten
Zelfs een Les Paul werd een moordwapen

Geen fictie

Ik hou van wiskunde en natuurkunde
Maar Nederlands was altijd een ramp, dat haatte ik
Als ik me afvraag wat juist is
Bleek alles fout te zijn, dat was de clou

Vandaag is de huiswerkopdracht over mij, zonder identiteit
Leef zonder tekort, zonder vrijheid in deze recente tijd
Maar waarom zeggen wij soms, nee elke dag
Dat we verdrietig zijn, dat we eenzaam zijn

Kun je deze kanji op het bord lezen?
Kun je de gedachten van dat meisje lezen?
Wie heeft haar hart zo zwart gekleurd?
Hé, wie is dat? Hé, wie is dat?

Kun je deze formule met een rekenmachine oplossen?
Kun je de lus om haar nek ook oplossen?
Is het goed dat we zo blijven?
Hé, wat gaan we doen? Het maakt me niet meer uit

Hoe lang we ook doorgaan, wij zijn
Dronken van een slordige hypnose
We hebben een onoverkomelijke trots
Altijd verborgen gehouden

Het huiswerk van gisteren is nog steeds niet op te lossen
Leef zonder tekort, zonder vrijheid in deze recente tijd
Maar waarom zegt de bal in onze borst
Dat hij wil verdwijnen, dat hij wil sterven?

Kun je deze kanji op het bord lezen?
Kun je de gedachten van dat meisje lezen?
Wie heeft haar hart zo zwart gekleurd?
Hé, wie is dat? Hé, wie is dat?

Kun je deze formule met een rekenmachine oplossen?
Kun je de lus om haar nek ook oplossen?
Is het goed dat we zo blijven?
Hé, wat gaan we doen? Hé, wat gaan we doen?

Kun je de formule voor het oppervlakteverhouding zeggen?
Kun je de dromen van je kindertijd zeggen?
Wie heeft zelfs die dromen in de goot gegooid?
Hé, wie is dat? Je weet het al, toch?

Wanneer worden we eindelijk volwassen?
Wat is volwassenheid eigenlijk?
Wie moet ik dat vragen?
Hé, wat gaan we doen? Het maakt me niet meer uit.