Memento Mori

De zachte bries wiegt de takken
In de mooie stilte strooi ik herinneringen
Vanuit het gebroken raam sluipt een slechte droom binnen
Zelfs de schaduw van jou verraadt me

Leven is niet te verdragen
Sterven is zelfs niet te bereiken

Zo ga ik verder, ga ik verder
Met mijn witte, witte huid
Laten we teruggaan, laten we teruggaan
Naar de warme duisternis
Niemand kan me nog pijn doen

Zo zink ik verder, zink ik verder
Naar de donkere, donkere droom
Laten we nu slapen, laten we slapen
In de zachte duisternis
Ik zal je nu niet meer pijn doen

Ooit zal ergens in mijn hart
De gevoeligheid verlammen
En stilletjes zal ik sterven

Alsjeblieft, kom niet dichterbij
Kijk niet naar me
Laat me niet zonder betekenis leven
Dit is genoeg

Zo ga ik verder, ga ik verder
Met mijn witte, witte huid
Laten we teruggaan, laten we teruggaan
Naar de warme duisternis

Zinkend, zinkend
Naar de donkere, donkere droom
Laten we nu slapen, laten we slapen
In de zachte duisternis

Verdorren, verdorren
De witte, witte droom

Kus me en laat het eindigen
Glimlachend, vaarwel

Liefdevol, wanhopig

Voor altijd
Zachtjes

Rust

Rust

Rust

Ah

De zachte bries wiegt de takken