Dernier Métro

Kendji Girac

Laatste Metro

Ik heb goed begrepen wat woorden wegen, ieder zijn eigen last
Ik kijk niet meer achterom, als het moet, rijd ik zonder achteruitkijkspiegel
Maar de tijd heeft alles gewist, met de tijd gaat alles voorbij
Ik zou je willen vertellen over die dingen die verdwijnen en niet terugkomen

Ik zie de mensen, hebben ze het opgemerkt?
Daar, op de bank, nergens om heen te gaan
In de spiraal die me meesleurt, zou ik willen opstijgen (ik zou willen opstijgen)
En dan komt het leven en veegt het de herinneringen aan onze kindertijd weg
Toen ik een kind was, dacht ik dat niets belangrijk was

La, la, la, la, la, la, la, la, la
La, la, la, la, la, la, la, la, la
La, la, la, la, la, la, la, la, la

Rijden zonder achteruitkijkspiegel
Opnieuw beginnen vanaf nul
Ieder zijn eigen last
Sluit je ogen voor mijn tekortkomingen
Rijden zonder achteruitkijkspiegel
Opnieuw beginnen vanaf nul
Ieder zijn eigen last
Sluit je ogen voor mijn tekortkomingen

Zeker weten, het is niet zo makkelijk, ik moest mijn ego opzijzetten
Dit alles weerklonk als een echo op het metroperron
Zeker weten, het is niet zo makkelijk, ik moest mijn ego opzijzetten
Dit alles weerklonk als een echo op het metroperron
Zeker weten, het is niet zo makkelijk, ik moest mijn ego opzijzetten
Dit alles weerklonk als een echo op het metroperron
Zeker weten, het is niet zo makkelijk, ik moest mijn ego opzijzetten
Dit alles weerklonk als een echo op het metroperron

La, la, la, la, la, la, la, la, la
La, la, la, la, la, la, la, la, la
La, la, la, la, la, la, la, la, la
La, la, la, la, la, la, la, la, la
La, la, la, la, la, la, la, la, la
La, la, la, la, la, la, la, la, la