Seishun Complex

Ik hield van de duisternis, de smalle ruimte
In de diepte van de cultuur die me omringt
Ik haatte de wrede wereld, maar mijn ogen
Gaven onvermijdelijk liefde, dat was wat ik deed

Ik hield van nat worden in de regen, omdat
Een sombere blik me goed staat
Ik deed alsof ik bang was voor de storm
En wachtte tot de lucht openbarstte

Laat de klanken weerklinken met de fuzz van het licht
Ik wil de donder laten bulderen
Sla de pijn de wereld in, wat nu?
Een woeste, razernijachtige hartslag

Ik hield meer van treurige liedjes, omdat
Ze me een zacht gevoel gaven
Ik zocht naar een heldere plek
Maar het aanraken was eng voor mij

Ik hield van diep duiken, want
Zelfs op de bodem van de zee was de maan aanwezig
Ik zou het aan niemand vertellen, maar
Een kromme lijn trok door de donkere nacht

Laat de klanken weerklinken in een samensmelting van kwartetten
Ik wil een revolutie volbrengen
Sla de klaagzang in forte, wat nu?
Een extreem gewelddadige natuur

Ik kijk altijd naar beneden
En dat is goed, want ik wil een tijger zijn terwijl ik lig

Laat de klanken weerklinken met de fuzz van het licht
Ik wil de donder laten bulderen, laten we gaan
Een woeste, razernijachtige hartslag
Laat de impulsieve emoties maar brullen

Laat de klanken weerklinken, de donder.