20 de Enero
La Oreja de Van Gogh
20 januari
Ik dacht dat het een goed moment was
Eindelijk werd het werkelijkheid
Zoveel gehoord over jouw stilte
Zeggen dat het je meesleurt als de zee
Ik vulde mijn koffer met boeken
Ook met foto's van jou van vroeger
Ik tekende jouw glimlach naast de mijne
Ik viel in slaap met jouw jas op de bank
Ik wil aan jouw zijde zijn
Ik wil je aankijken en voelen
Ik wil me verliezen in het wachten
Ik wil je liefhebben of sterven
Op het moment dat ik jouw blik zag die mijn gezicht zocht
In de vroege ochtend van 20 januari, uit de trein stapend
Vroeg ik me af hoe het zou zijn, zonder jou, de rest van mijn leven
En sindsdien hou ik van je, aanbid ik je en hou ik weer van je
Ik nam een trein die niet sliep
En zag jouw gezicht in een raam
Het was een reflectie van de middagzon
Het was een liefdespoëzie om te reizen
Ik wil aan jouw zijde zijn
Ik wil je aankijken en voelen
Ik wil me verliezen in het wachten
Ik wil je liefhebben of sterven
Op het moment dat ik jouw blik zag die mijn gezicht zocht
In de vroege ochtend van 20 januari, uit de trein stapend
Vroeg ik me af hoe het zou zijn, zonder jou, de rest van mijn leven
En sindsdien hou ik van je, aanbid ik je en hou ik weer van je
Ik verloor je en ik zal je niet verliezen
Nooit meer zal ik je laten gaan
Ik zocht je heel ver weg van hier
Ik vond je terwijl je aan mij dacht
Op het moment dat ik jouw blik zag die mijn gezicht zocht
In de vroege ochtend van 20 januari, uit de trein stapend
Vroeg ik me af hoe het zou zijn, zonder jou, de rest van mijn leven
En sindsdien hou ik van je, aanbid ik je en hou ik weer van je