Blues A Dos Mujeres
La Rue Morgue
Blues Voor Twee Vrouwen
Tori, ik ontdekte je per ongeluk
Over mijn piano glijdt je blik
Je rode haar wordt ochtendlicht
Je lippen, zo subtiel als een vrouw
Maga, ik ontdekte je per ongeluk
Tussen het spel en de regen
En Parijzenaars die jazz luisteren, vochtig
Parijs is niet zo ver weg
Het zijn vrouwen die iets in de lucht achterlaten
Iets dat je bedwelmt
Het zijn vrouwen die sporen achterlaten waar ze gaan
Sporen die ons laten leven
Laten we als meisjes zonder remmen dromen
Geen pijn, alsof het zo normaal is
Zo alledaags, verlangen naar gelijk
Cortázar vermoedt het niet
Kom op, onze magie zal zijn
Om te vliegen in eindeloze melodieën
Die al een tijd geleden zijn geboren
Het is niet zo ernstig
Het zijn vrouwen die iets in de lucht achterlaten
Iets dat je bedwelmt
Het zijn vrouwen die sporen achterlaten waar ze gaan
Sporen die ons laten leven
Ik neem je mee in mijn walkman
Ik vang je in mijn boek
Ik neem ze voor altijd mee
Ik neem je mee in mijn walkman
Ik vang je in mijn boek
Ik geloof niet dat ik ze kan vergeten
Tori, ik ontdekte je per ongeluk
Over mijn piano glijdt je blik
Je rode haar wordt ochtendlicht
Je lippen, zo subtiel als een vrouw
Het zijn vrouwen die iets in de lucht achterlaten
Iets dat je bedwelmt
Het zijn vrouwen die sporen achterlaten waar ze gaan
Sporen die ons laten leven
Ik neem je mee in mijn walkman
Ik vang je in mijn boek
Ik neem ze voor altijd mee
Ik neem je mee in mijn walkman
Ik vang je in mijn boek
Ik geloof niet dat ik ze kan vergeten
