El Polvo de Los Días Raros

De lucht in mijn mond valt in slaap
De wereld van gisteren behoort niet meer tot mij
Ik geloof dat ik de stad haat
Ik verlies gewicht

Ik probeer in balans te blijven, hoewel de angst toeneemt
Ik lijd 24/7
Ik kan het niet helemaal vinden
Er is nooit een tegengewicht

We zijn in een cirkelmodus beland
De bal groeit
Onze fatale versie is voorbij
Op een dinsdag de 13e

Dit alles is uiteindelijk
Niets persoonlijks
Je om een simpele knuffel vragen
Wordt te vijandig

Juanchito woont hier niet meer
Het is een vreemde zomer
Plotseling ruikt de stad
Te veel naar jou

Een minuscuul teken
Een dure beweging
Mezelf projecteren op anderen
Wordt te vijandig

Rouwen gaat vaak zo
Een exacte algoritme
Plotseling ruikt de stad
Te veel naar jou

Ik ben mijlenver van het begrijpen
De angst blijft de overhand hebben
Plotseling ruikt de stad
Te veel naar jou

Ik ben in een vreemde rouwperiode
En ik zie mezelf niet op de markt
Plotseling ruikt de stad
Te veel naar jou

Ik heb salto's gemaakt door jouw buurt
En ik heb je op de daken gezocht
Plotseling ruikt de stad
Te veel naar jou

Soms heb ik wanhopig gesnoven
Het stof van rare dagen
Plotseling ruikt de stad
Te veel naar jou

Te veel

Plotseling ruikt de stad
Te veel naar jou

Plotseling ruikt de stad
Te veel

Te veel naar jou
Te veel
Te veel naar jou
Te veel