Chanson De Maxence

Ik heb overal naar haar gezocht, de wereld rond gereisd
Van Venetië naar Java, van Manilla naar Hankor
Van Jeanne naar Victoria, van Venus naar de Mona Lisa
Ik heb haar niet gevonden en ik zoek nog steeds

Ik weet niets van haar, en toch zie ik haar
Ik heb haar naam verzonnen, ik heb haar stem gehoord
Ik heb haar lichaam getekend en haar gezicht geschilderd
Haar portret en de liefde zijn nu één beeld

Ze heeft die schoonheid van romantische meisjes
En een onschuldige blik zoals van Botticelli
Haar profiel is dat van die mythische maagden
Die de musea en de tieners achtervolgen

Haar gang lijkt op de herinneringen van een kind
Die in mijn hoofd rondhuppelen en dansen in dromen
Op haar voorhoofd, haar haren zijn een gouden chaos
Die de zeewind en de zon met elkaar in de haren hebben

Ik zou je kunnen vertellen over haar ogen, over haar handen
Ik zou je over haar kunnen vertellen tot morgen
Haar liefde is mijn leven, maar wat heeft het voor zin om te dromen?
Ik heb overal naar haar gezocht, ik heb haar niet gevonden

Hij zou ons kunnen vertellen over haar ogen, over haar handen
Hij zou ons over haar kunnen vertellen tot morgen
Haar liefde is zijn leven, maar wat heeft het voor zin om te dromen?
Hij heeft overal naar haar gezocht, hij heeft haar niet gevonden

Is ze ver weg van hier? Is ze dichtbij mij?
Ik weet het nog niet, maar ik weet dat ze bestaat
Is ze een zondares of een prinses?
Wat maakt het uit van haar bloed, want ik ben een kunstenaar
En de liefde dicteert zijn wet