Моя душа

Mijn ziel is zo zwart
En mijn zenuwen zijn overprikkeld
En ik ben eigenlijk zo omstreden
Ik maak kaarten voor jou
En schrijf in de hoek
Ik stop er parfum in, bind sokken
Ik krabbel vier regels voor jou
En zucht teleurgesteld

Mijn ziel is zo teder
Zo zoet en sneeuwwit
Ze gaat niet op dates
Alles is uitgesteld
Maar nu, midden in de nacht
Rijmend een gedicht over eenzaamheid
Zonder jou te sparen in de regels
Blijf ik gewoon naakt

Mijn ziel is zo scherp
En een beetje gewond door de menigte
Jouw ziel is zo kinderlijk
En geïnspireerd door dromen
En we gaan niet op dates
Nee, we zullen nooit gaan
Maar er zullen geen afscheidingen zijn
En geen tranen onder de stortregen