Caruso

Waar de zee glinstert
En de wind hard waait
Op een oude terras
Voor de baai van Sorrento
Een man omarmt een meisje
Nadat ze had gehuild
Dan klaart zijn stem op
En begint het zingen opnieuw

Ik hou heel veel van je
Maar zo, zo veel weet je
Het is een keten nu
Die het bloed in je aderen laat stromen, weet je

Hij zag de lichten in de zee en
Dacht aan de nachten daar in Amerika
Maar het waren slechts de lampen
En de witte spoortjes van een schroef
Hij voelde de pijn in de muziek
Stond op van de piano
Maar toen hij de maan zag
Tevoorschijn komen uit een wolk
Leek zelfs de dood zoeter
Hij keek in de ogen van het meisje
Die ogen groen als de zee
Toen kwam er plots een traan
En hij dacht dat hij zou verdrinken

Ik hou heel veel van je
Maar zo, zo veel weet je
Het is een keten nu
Die het bloed in je aderen laat stromen, weet je

De kracht van de lyriek
Waar elk drama een leugen is
Met een beetje make-up en met mimiek
Kun je iemand anders worden
Maar twee ogen die je aankijken
Zo dichtbij en echt
Laten je de woorden vergeten
Verwarren je gedachten
Zo wordt alles klein
Zelfs de nachten daar in Amerika
Je draait je om en ziet je leven
Als de spoortjes van een schroef
Maar ja, het is het leven dat eindigt
Maar hij dacht er niet veel aan
Sterker nog, hij voelde zich al gelukkig
En begon zijn zang opnieuw