Anna E Marco

Anna, zo veel als er zijn kunnen,
Anna, zo snel gekwetst,
Anna, met die mooie blik,
blik die elke dag
iets verliest.
Als ze haar ogen sluit, weet ze het,
ster van de buitenwijken.
Anna met haar vriendinnen,
Anna die weg zou willen gaan.
Marco, grote schoenen en weinig vlees,
Marco, hart in alarm,
met zijn moeder en een zus,
weinig leven, altijd hetzelfde.
Als hij zijn ogen sluit, weet hij het,
wolf van de buitenwijken.
Marco met de roedel,
Marco die weg zou willen gaan.
En de maan is een bal,
en de lucht is een biljart,
hoeveel sterren in de flippers
zijn meer dan een miljard.
Marco binnen in een bar,
weet niet wat hij zal doen,
maar er is iemand die een motor vindt,
we kunnen naar de stad gaan.
Anna, met die mooie blik, mist geen dans,
Marco die lijkt te dansen als een paard,
in een tent die een schande is,
weinig mensen die kijken,
er is een gay die aanmoedigt,
maar vertel me, waar zal het zijn?
Waar is de weg naar de sterren?
Terwijl ze praten,
kijken ze naar elkaar en wisselen ze huid uit,
en beginnen te vliegen.
Met drie sprongen zijn ze buiten de tent,
met een uitstraling van een Amerikaanse komedie,
ook deze week loopt ten einde,
maar Amerika is ver weg,
aan de andere kant van de maan,
die kijkt naar hen en ook al lacht ze,
het zien ervan maakt bijna bang.
En de maan in een stilte
komt nu dichterbij,
met een hoop sterren
valt ze op straat,
maan die loopt,
maan van de stad.
Dan komt er een hond die iets voelt,
kijkt naar hen, blaft en gaat weg.
Anna had willen sterven,
Marco wilde ver weg gaan,
iedereen heeft hen terug zien komen,
hand in hand.