Cara

Wat heb ik voor me, ik kan niet meer praten
Zeg me wat je leuk vindt, ik begrijp niet waar je heen wilt gaan
Wil je gaan slapen
Hoeveel haar heb je, het is niet te tellen
Verplaats de fles en laat me kijken
Of je op dat haar kunt vertrouwen

Ik ken een plek in mijn hart
Waar de wind altijd waait
Voor jouw paar jaren en voor mijn honderd die ik heb
Er is niets te begrijpen, gewoon zitten en luisteren
Want ik heb een lied geschreven voor elke spijt
En ik moet oppassen dat ik niet in de wijn val
Of in je ogen eindigen, als je dichterbij komt

De nacht heeft zijn geur en je kunt erin vallen
Want niemand ziet je
Maar voor iemand zoals ik, arme ziel, die je graag bij de hand wilde nemen
En in een bed wilde vallen
Wat een verdriet
Wat een verlangen
Je niet in de ogen kijken en je weer een leugen vertellen
Had ik je maar niet ontmoet
Ik die hier stervende ben en jij die ijs eet

Jij rent achter de wind aan en lijkt een vlinder
En met zoveel gevoel stop je en kijk je naar mijn schouder
Als je bang bent om ver weg te gaan, kun je in mijn hand vliegen
Maar ik weet al wat je denkt, je wilt vertrekken
Alsof ver weg gaan gelijk is aan sterven
En er is niets vreemds aan, maar ik kan niet komen

Net als een vlinder ben je opgestegen om te ontsnappen
Maar herinner je dat ik je aan die muur had kunnen vastspijkeren
Als ik niet naar buiten was gegaan om ook te proberen te vliegen
En de nacht begon mijn huid te bevriezen
Een moederlijke nacht die probeerde haar sterren te tellen
Ik daaronder was een spuug en zei: Ole, ik ben verloren

De nacht sterft
En het is dom om te proberen de tranen te stoppen met lachen
Maar voor iemand zoals ik, heb ik het al gezegd
Die je graag bij de hand wilde nemen en over een dak wilde vliegen

Ver weg stopt een trein
Maar wat een mooie ochtend, de lucht is helder
Goedenacht, mijn ziel
Nu doe ik het licht uit en zo zij het