Vedrai, Vedrai

Wanneer de avond komt
terug naar huis ga ik
heb ik zelfs geen zin om te praten.
Kijk me niet zo aan met die tederheid
alsof ik een kind ben
dat teleurgesteld terugkomt.
Ja, ik weet dat dit zeker niet het leven is
wat ik ooit voor ons heb gedroomd.

Je zult zien, je zult zien,
je zult zien dat het zal veranderen.
Misschien is het niet morgen
maar op een mooie dag zal het veranderen.
Je zult zien, je zult zien,
een, ik ben nog niet klaar, weet je,
ik kan je niet vertellen hoe en wanneer
maar je zult zien dat het zal veranderen.

Ik zou liever weten dat je huilt
dat je me verwijt dat ik je teleurgesteld heb
en je niet altijd zo zoet ziet,
alles van me accepteert
wat er ook komt.
Het maakt me wanhopig
de gedachte aan jou
en aan mij dat ik je niet meer kan geven.

Je zult zien, je zult zien,
je zult zien dat het zal veranderen.
Misschien is het niet morgen
maar op een mooie dag zal het veranderen.
Je zult zien, je zult zien,
een, ik ben nog niet klaar, weet je,
ik kan je niet vertellen hoe en wanneer
maar op een mooie dag zal het veranderen.