Luz de Luna

Ik wil het licht van de maan
Voor mijn treurige nacht
Om goddelijke gedachten
Van de illusie die je bracht

Om jou te voelen, van mij
Van mij zoals geen ander
Want sinds je bent vertrokken
Heb ik geen licht van de maan meer.

Ik voel je touwen
Als haken, als klauwen
Die me verdrinken op het strand
Van feesten en pijn.

En ik sleep je ketens mee
In de stille nacht,
Die vol maanlicht moet zijn,
Blauw zoals geen ander.

Want sinds je bent vertrokken
Heb ik geen licht van de maan meer.
Want sinds je bent vertrokken
Heb ik geen licht van de maan meer.

Als je nooit meer terugkomt
Mijn provinciaal meisje,
Naar mijn geliefde jungle
Die verdrietig en koud is.

Laat tenminste je herinnering
Licht brengen op mijn nevel,
Want sinds je bent vertrokken
Heb ik geen licht van de maan meer.

Want sinds je bent vertrokken
Heb ik geen licht van de maan meer.