Venezuela

Ik draag jouw licht en jouw geur op mijn huid
En de vier snaren in mijn hart
Ik draag in mijn bloed het schuim van de zee
En jouw horizon in mijn ogen

Ik ben niet jaloers op de vlucht of het nest van de turpial
Ik ben als de wind in het gewas
Ik voel de Cariben als een vrouw
Zo ben ik, wat kan ik eraan doen?

Ik ben woestijn, jungle, sneeuw en vulkaan
En terwijl ik loop, laat ik een spoor achter
Van het geruis van de vlakte in een lied
Dat me wakker houdt

De vrouw die ik wil, moet zijn
Hart, vuur en sporen
Met een gebruinde huid als een bloem
Van Venezuela

Met jouw landschap en mijn dromen zal ik gaan
Door die werelden van God
En jouw herinneringen bij zonsondergang
Zullen de weg voor mij korter maken

Tussen jouw stranden, bleef mijn kindertijd
Uitgestrekt in de wind en de zon
En die nostalgie die naar mijn stem stijgt
Is zonder het te willen een lied geworden

Van de bergen wil ik de oneindigheid
En van de rivier, de aquarel
En van jou, de kinderen die zullen zaaien
Nieuwe sterren

En als ik op een dag moet schipbreuk lijden
En de tyfoon mijn zeilen breekt
Begraven mijn lichaam dicht bij de zee
In Venezuela