Luar do Sertão

Er is geen, oh mensen, oh nee
Maanlicht zoals dat van de achterlanden
Er is geen, oh mensen, oh nee
Maanlicht zoals dat van de achterlanden

Oh! Hoe ik het maanlicht van mijn land mis
Daar in de bergen, droge bladeren die wit worden op de grond
Dit maanlicht hier in de stad is zo donker
Mis je het maanlicht uit de achterlanden niet?

Er is geen, oh mensen, oh nee
Maanlicht zoals dat van de achterlanden
Er is geen, oh mensen, oh nee
Maanlicht zoals dat van de achterlanden

Als de maan achter het groene bos opkomt
Het lijkt meer op een zilveren zon die de eenzaamheid verzilvert
En we nemen de gitaar die tokkelt
En het lied en de volle maan die uit onze harten opstijgt

Er is geen, oh mensen, oh nee
Maanlicht zoals dat van de achterlanden
Er is geen, oh mensen, oh nee
Maanlicht zoals dat van de achterlanden

Er is niets mooiers in deze wereld
Dan het horen van een verdrietige haan in de achterlanden, die maanlicht maakt
Het lijkt zelfs op de ziel van de maan die decanteert
Verborgen in de keel van deze snikkende haan

Er is geen, oh mensen, oh nee
Maanlicht zoals dat van de achterlanden
Er is geen, oh mensen, oh nee
Maanlicht zoals dat van de achterlanden

Oh, ik wou dat ik daarboven in de bergen kon sterven
Mijn land omarmen en meteen slapen
Begraven worden in een kleine grot waar 's middags de sururina
Huil om je weduwschap

Er is geen, oh mensen, oh nee
Maanlicht zoals dat van de achterlanden
Er is geen, oh mensen, oh nee
Maanlicht zoals dat van de achterlanden