La Canción de Pedro

Langzaam wandelend door de metro altijd gaat
Zijn plafond zijn de sterren en als bed een oude portaal
Hij verzamelt munten in een gebroken glas vastgebonden aan zijn oude accordeon
Zijn blik van verdriet verraadt dat hij intiem is met de eenzaamheid
Meneer, waar ben je?

Lange grijze haren in zijn baard en zijn weinige haar ongekamd
Zijn schoenen zijn de vermoeide en verveelde tenen van het lopen
Maat van de kou heeft nooit hulp gekregen van enige instelling
Hij herinnert zich nog zijn tijden als rebelse bisschop en zijn verbanning
In mijn geloof ben ik de baas

Ze zeggen dat op een dag in de metro
Een lange, slanke man met hem sprak
Hij droeg spijkerbroeken
Leren jasje, lang haar en een warme stem
Je naam is nu Pedro en niet Simón

Op deze steen zal ik een nieuwe orde van revolutie bouwen
We zullen de muren van goud afbreken
Die de Kerk in naam van mijn vader heeft gestolen
Wanneer ik wegga, zul jij mijn stem zijn

Sinds die dag, als je in de metro reist op zoek naar vrijheid
Vlucht voor de arme van geest en volg de rijke van hart

Want wie op zijn borst slaat en in de mis van twaalf tot twee aftekent
Maar vlucht voor de zwarte en de homo
Die wil ik niet
Die wil ik niet

Ze zeggen dat op een dag in de metro
Een lange, slanke man met hem sprak
Hij droeg spijkerbroeken
Leren jasje, lang haar en een warme stem
Je naam is nu Pedro en niet Simón

Op deze steen zal ik een nieuwe orde van revolutie bouwen
We zullen de muren van goud afbreken
Die de Kerk in naam van mijn vader heeft gestolen
Wanneer ik wegga, zul jij mijn stem zijn
Jij zult mijn stem zijn
Jij zult mijn stem zijn