Bel Air

Laat me je zien, kijk naar mij
Kijk, zelfs de warmte wordt nog steeds in mijn handpalm omarmd, nu
Er is geen pijn meer
Waar denk je nu aan?

Als ik mijn rug omhul met de nacht en de duisternis schilder, word ik beheerst door de tijd

In de herinneringen die aan de lucht zijn toevertrouwd, keek ik naar ons dansen en huilde
Tot het einde kon ik geen afscheid nemen, ik wilde je vasthouden terwijl je hier in slaap viel

Wiebelend laat ik mijn voeten zweven

In de pijn die toeneemt, herhaal ik dezelfde woorden in de nacht, terwijl ik wiebelend mijn voeten naar de lucht laat gaan

In de herinneringen die aan de lucht zijn toevertrouwd, keek je naar mij en glimlachte
Tot het einde strek je je armen uit, je stem vervaagt terwijl je bidt om het heden te aanschouwen

Zachtjes

In de herinneringen die aan de lucht zijn toevertrouwd, dansen we nog steeds en glimlachen
Ik wilde je vasthouden terwijl je in deze armen in slaap viel, die het einde van de lange nacht aankondigen

Wiebelend laat ik mijn voeten zweven
Wiebelend laat ik mijn lichaam naar de lucht komen