A Pele Que Há Em Mim

Wanneer de dag ten einde loopt
En jouw lichaam raakte
In een hoekje van de mijne
Een dans werd wakker
En de zon verscheen
Als een reus bleef hij staan
In een oogwenk zondigde hij
De sereniteit van de lucht
En de rust wacht op een plek in mij
De verlangens tellen de seconden tot het einde
Het was in de lucht die jou gaf
En jouw zang veranderde
En jouw lichaam in het mijne
Trok een vlecht los
En het bloed koelde af
En mijn voet landde
Mijn stem fluisterde
Mijn droom stierf

(Refrein #1)
Geef me zee, mijn rivier
Mijn stoep
Geef me een lege kamer
Van mijn huis
Ik laat je achter op de draad
Van jouw woorden
Over de huid die in mij is
Jij weet niets

Wanneer de liefde voorbij is
En mijn lichaam vergat
De weg waar het liep
In de hoeken van de jouwe
En het maanlicht doofde
En de nacht verstomde
De koude diepte van de lucht daalde neer
En bleef hangen

Maar de pijn woont niet meer in mij
Het is voorbij
Ik heb versleten
Voorbij het einde
Het is nodig om te vertrekken
Het is de prijs van de liefde
Om weer te kunnen leven
Ik voel de smaak niet meer
Van zweet en angst
Van jouw schoot die kookt
Van jouw bloedsmaak
Ik wil het niet meer weten

(Refrein #2)
Geef me zee, mijn rivier
Mijn weg
Mijn lege boot
In de vroege ochtend
Ik laat je achter in de kou van jouw woorden
In de duizeling van de stem
Wanneer het eindelijk zwijgt