Ci Vorrebbe Il Mare
Marco Masini
Er Zou Zee Moeten Zijn
Er zou zee moeten zijn die je voeten streelt
Terwijl je loopt naar een punt dat je niet ziet
Er zou zee moeten zijn op dit beton
Er zou de zon moeten zijn met zijn goud en zijn zilver
En voor deze liefde, kind van een zomer
Er zou zout moeten zijn om de wonden te genezen
Van de witte glimlachen tussen de roze lippen
Om sterren te tellen terwijl de lucht zich rust
Er zou zee moeten zijn om er echt in te duiken
Nu je me achterlaat als een pakket voor de wereld
Er zou zee moeten zijn met zijn stormen
Die nog steeds hard op je ramen slaat
Er zou zee moeten zijn op ons leven
Die je vingers buiten laat, als een bloem
Zodat ik je liefde kan plukken en redden
Maar om dat te doen, zwoer ik, er zou zee moeten zijn
Er zou een zee moeten zijn om in te vergaan
Zoals die vreemde verhalen van dolfijnen die
Aan land komen om dicht bij elkaar te sterven en niemand weet waarom
Hoe graag zou ik dat nog doen, mijn liefde, met jou
Er zou zee moeten zijn om er echt in te duiken
Nu je me achterlaat als een pakket voor de wereld
Er zou zee moeten zijn met zijn stormen
Die nog steeds hard op je ramen slaat
Er zou zee moeten zijn waar geen liefde is
De zee in deze wereld die opnieuw gemaakt moet worden
Er zou zee moeten zijn
Er zou zee moeten zijn