Vida
Marcos Llunas
Leven
Ik zie dat je naar je werk gaat
het is koud op het perron
je ogen zijn nog steeds slaperig
niet meer zo verloren
je hebt niet zo gedroomd
En er is niets wat ik meer wil
dan je hier weg te zien ontsnappen
van deze drijvende buitenwijk
waar je op maat verliest
waar het makkelijker is om te vergeten
dan om nooit te dromen
Oh leven, mijn leven
wanneer je 's nachts terugkomt
en je rug zwaar weegt, schat
studeren tot laat
en je valt moe in slaap
het is onmogelijk in dit nest
van berustenden en verslagenen
om je vleugels te openen en te vliegen
Oh leven, mijn leven
een gebed 's nachts
dat de lucht in stijgt
oprecht...
Dag na dag en weer een dag
met de motoren voor de bar en
de straten hebben geen uitweg
het spel is om het leven te overwinnen
als ik blijf om eindelijk te zijn
zal ik verliezen
Leven, mijn leven
wanneer je 's nachts aankomt
en de uren zwaar wegen, schat
onder een hemel die valt en je verslaat
En wanneer ik hier niet meer ben
zal ik lijden zonder jou te zijn
en wanneer ik hier niet meer ben
zal ik overwinnen, ik zal terugkomen
we zullen deze grote stad verlaten
het leven zal geen einde hebben
hoeveel woede voel ik,
je zult mijn schreeuw horen:
Leven, mijn leven
leven, mijn leven
niet alleen de liefde
geeft leven aan een liefde
en samen zullen we aansteken
een droom leren vliegen
Leven, mijn leven
Leven.