Dark Night

Donkere nacht, alleen de kogels fluiten door de steppe
Alleen de wind gromt in de draden, de sterren flonkerend en vaag
In de donkere nacht, mijn lief, weet ik dat je niet slaapt
En bij het kinderbedje veeg je stiekem een traan weg

Hoe hou ik van de diepte van jouw tedere ogen
Hoe wil ik ze nu met mijn lippen aanraken!
De donkere nacht scheidt ons, mijn lief
En de onrustige, zwarte steppe ligt tussen ons in

Ik geloof in jou, mijn dierbare vriendin
Dit geloof heeft me in de donkere nacht beschermd tegen de kogel
Ik ben blij, ik ben rustig in de dodelijke strijd
Weet dat je me met liefde zult ontmoeten, wat er ook met me gebeurt

De dood is niet eng, we zijn er niet voor het eerst mee in de steppe
En nu cirkelt ze weer boven me
Je wacht op me en bij het kinderbedje slaap je niet
En daarom weet ik: er zal me niets overkomen!