Paula Ausente
Marta Gómez
Paula Afwezig
Uit een lange winter is dit verhaal geboren
Tussen enkele levenden en doden
Als een illusie groeide Paula op
Zonder te weten dat de tijd ons zo bedriegt.
Bij zonsondergang vond ik haar slapend
Van het zoveel slapen nam de wind haar mee.
Refrein:
En mijn meisje ging weg, ze ging heel ver weg
En haar schaduw lijkt voor mij een echo
En ik droom haar treurig en ook lachend
Ze liet me haar herinnering achter.
Paula was gelukkig, haar geest straalde
Van het zoveel lachen kwam de dood naar haar toe
Als een illusie groeide Paula op
Zonder te weten dat zo
De tijd ons bedriegt.
Uit een treurig verhaal is deze winter geboren die ik vandaag zing.
