La Soleá
Marta Gómez
De Zwarte Mantel
Gekleed in zwarte mantels
Denkt ze dat de wereld klein is
En het hart is immens.
Gekleed in zwarte mantels.
Denkt dat de tedere zucht
En de schreeuw, verdwijnen
In de stroom van de wind.
Gekleed in zwarte mantels.
Ze liet het balkon open
En de dageraad door het balkon
Vloeit de hele lucht binnen.
Gekleed in zwarte mantels.
