Saudade dos Aviões da Panair

Daar kwam de tram weer omhoog en omlaag de helling
En de conducteur stopte de orkest een minuut
Om me verhalen te vertellen van de campagne in Italië
En van de schot die hij niet kreeg
Ik schrok enorm op de vleugels van Panair
Ik ontdekte dat dingen veranderen en dat alles klein is op de vleugels van Panair
En daar gaat een jongen vloeken tegen de priester en de steen
En daar gaat een jongen likken aan rotte lekkernij
En daar gaat een jongen heer van al het fruit
Zonder enige zonde, zonder angst
De angst in mijn leven is pas veel later geboren
Ik ontdekte dat mijn wapen is wat de herinnering bewaart van de tijden van Panair
Niets treurigs bestaat dat niet vergeten kan worden
Iemand volhardt en spreekt tot het hart
Alles treurigs bestaat en wordt niet vergeten
Iemand volhardt en verwondt het hart
Niets nieuws bestaat op deze planeet
Dat hier niet besproken wordt aan de bar
En die ruzie en die honger naar de bal
En die tango en die dame van de nacht
En die vlek en het verborgen gesprek
Dat in de achtertuin is gestorven
Ik ben elke dag gestorven van de dagen die ik heb geleefd
Het bier dat ik vandaag drink is slechts ter nagedachtenis
Aan de tijden van Panair
De eerste Coca-Cola herinner ik me goed nu
Op de vleugels van Panair
De grootste wonderen waren vliegend over de wereld
Op de vleugels van Panair
Rondom deze tafel, oud en jong
Herinnerend wat ooit was
Rondom deze tafel zijn er anderen die zo gelijk praten
Rondom deze tafels is er de straat
Die zijn normale leven leeft
Rondom deze straat een stad die droomt van zijn metalen
Rondom de stad